Om altijd maar aan de ruwe steen te blijven schaven en slijpen en hakken en schuren om deze steeds beter en perfecter kubiek te krijgen is een mooie opgave voor ons eeuwige leerlingen. We dragen natuurlijk de gereedschappen die we nodig hebben altijd bij ons. Of laten we het erop houden dat we dat proberen te doen. Als we al weten wat de juiste ‘tools’ zijn in bepaalde situaties. Het ‘Alziend oog’ dat ik maakte met mijn bloemen staat centraal en ziet ‘alles’. Maçonnieke werktuigen zweven eromheen en herinneren ons aan de mogelijkheden die wij hebben bij het bewerken van de ruwe steen.
